Πάει πολύς καιρός να γράψω

Μια μέρα θα σηκωθώ από το βάρος της γης

Θα με ανεβάσουν στον κορμό τους οι σχηματισμοί των δέντρων

Όπως παλιότερα με τις αζαλέες στο σώμα της γραφής

Ή την συσσώρευση των ασθμάτων όταν τα χέρια σπέρνουν κλαδιά και η νύχτα σωματώνει

Μια μέρα θα σηκωθώ

στα πόδια μου το βάρος της γης

οι λέξεις θα ανηφορίζουν με τους έλικες της όρασης

τα μουρμουρητά των ακροάσεων

τις λεπίδες των δερμάτων ή τον αστραποβόλο μυελό της γεύσης  

θα οσφραίνομαι

στη γλώσσα των σκύλων

τις γαλέρες της άνοιξης

και τα κινούμενα ανθρωπόμορφα σπίτια